'Resistentiemanagement is constante wapenwedloop'

'Resistentiemanagement is constante wapenwedloop'

Het beheersen van ziekten en plagen in land- en tuinbouwgewassen vereist een weloverwogen strategie en werkwijze, gericht op preventie en doelgericht bestrijden. Kennis van ziekten, plagen én de werking van gewasbeschermingsmiddelen is hierbij van belang. Het komt immers regelmatig voor dat belagers van gewassen minder gevoelig of zelfs resistent worden voor specifieke middelen. Kirsten Leiss van Wageningen University & Research gaat in op de vraag hoe resistenties tot stand komen en hoe we ons daartegen kunnen wapenen.

"Laat ik vooropstellen dat ik geen expert ben in de werking van gewasbeschermingsmiddelen", steekt Leiss van wal. "Mijn vakgebied is het onderzoeken van resistentie en plantweerbaarheid tegen ziekten en plagen in planten. Dat neemt niet weg dat ik ook wel het een en ander weet over resistentie-ontwikkeling bij ziekten en plagen. Beide aspecten vergen aandacht van telers, naast een aantal andere zaken. Daar wil ik best iets over vertellen. Wat wil je weten?"

Hoe komen resistenties tegen gewasbeschermingsmiddelen tot stand? Welke mechanismen liggen daaraan ten grondslag?
"De mechanismen kunnen heel erg verschillen, maar in de kern is het altijd genetisch bepaald. In populaties van micro- en macro-organismen zit altijd genetische variatie als gevolg van spontane of geďnduceerde mutaties. Dat kan leiden tot verschillen in gevoeligheid voor een middel tussen individuen binnen die populatie. Wanneer je een bepaald middel eenzijdig inzet, dus bij herhaling en zonder af te wisselen met middelen die een heel andere werking hebben, zal het aandeel individuen dat een behandeling overleeft stijgen. Omdat zij niet of minder gevoelig zijn, kunnen zij zich ongestoord reproduceren en hun aanvankelijk unieke eigenschap doorgeven aan de volgende generatie. Telers zullen dan teleurgesteld constateren dat een bestrijding die eerst heel succesvol was, na verloop van tijd veel minder effect sorteert."

Lees hier verder

Bron: Certis

Deel artikel